Joaquim José da Silva Xavier

Joaquim José da Silva Xavier Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Tiradentes , obraz Oscara Pereiry da Silvy . Kluczowe dane
Znany jako Tiradentes
Narodziny 16 sierpnia 1746
Fazenda do Pombal (obecnie Ritápolis ), Minas Gerais , kolonialna Brazylia
Śmierć 21 kwietnia 1792 Rio de Janeiro , kolonialna Brazylia
Narodowość brazylijski
Zawód Dentysta , wojsko , działacz
Podstawowa działalność Szef Zaklinania Mineira

Joaquim José da Silva Xavier , nazywany Tiradentes ( Fazenda do Pombal ,16 sierpnia 1746- Rio de Janeiro ,21 kwietnia 1792) był brazylijskim działaczem politycznym . Praktykował zawody ściągacza zębów, tropeiro , operatora górniczego, handlarza i żołnierza .

Biografia

Młodość

Urodzony na wsi w powiecie Pombal, w tamtym czasie na terenie gminy São José del-Rei (obecnie Tiradentes ), w stanie Minas Gerais , Tiradentes był synem portugalskiego Domingosa da Silva Santos, właściciel ziemski, i Brazylijka Maria Antônia da Encarnação Xavier, czwarty z czterech braci. W 1755 roku , po śmierci Marii Antônia, udał się za swoim ojcem do Vila São José. Dwa lata później, w wieku 11 lat, stracił też ojca. Młody Joaquim nie uczy się i pozostaje pod opieką swojego ojca chrzestnego, który był chirurgiem. Następnie pracował w górnictwie, a następnie dołączył do biura pomocy publicznej w Vila Rica i poświęcił się praktyce farmaceutycznej i wykonywaniu zawodu dentysty , dzięki czemu zyskał przydomek Tiradentes (wyrywacz zębów). W istocie Tiradentes jest skurczem „tira” , to znaczy „usuwa” i „dentes” , czyli „zębów”.

W służbie portugalskiej korony

Dzięki swojej wiedzy zdobytej w górnictwie zaczął szukać w sertão w imieniu portugalskiej administracji. W 1780 roku wstąpił do milicji z kapitanem z Minas Gerais . W 1781 roku został mianowany przez królową Marię I re , dowódcę patrolu Caminho Novo , drogi prowadzącej do miasta Rio de Janeiro . Jego funkcją było zapewnienie bezpieczeństwa konwojów złota i diamentów wydobywanych w kapitanacie portu do stolicy. Rozczarowany brakiem awansu w karierze wojskowej, zrezygnował z kawalerii w 1787 roku .

Początki ruchu niepodległościowego

Następnie mieszkał przez około rok w Rio de Janeiro i starał się rozwijać projekty mające na celu poprawę zaopatrzenia w wodę miasta, takie jak kanalizacja rzek Rio Andaraí i Rio Maracanã. Za realizację swoich projektów nie uzyskuje jednak żadnego uznania. Ta porażka pogorszyłaby jego pragnienie wolności dla kolonii.

Po powrocie do Minas Gerais zaczął opowiadać się za niepodległością Brazylii w zamkniętych kręgach, które często odwiedzał w Vila Rica i okolicach. W ten sposób staje się częścią małej grupy skupiającej członków duchowieństwa i wyższych sfer, takich jak Cláudio Manuel da Costa  (pt) , były sekretarz rządu, Tomás Antônio Gonzaga , były sędzia przełożony i Inácio José de Alvarenga Peixoto , operator górniczy. Ta niewielka grupa, również karmiona ideałami Oświecenia , zyskała ideologiczne wzmocnienie niepodległością kolonii angielskich w Ameryce Północnej i powstaniem Stanów Zjednoczonych . Czynniki regionalne i ekonomiczne również przyczyniają się do rozprzestrzeniania się wywrotowych idei, takich jak spadek produkcji minerałów w kapitanacie portu. Mistrzowie systemu gospodarczego regionu, w stanie zapłacić sto arrobas o złoto z powodu corocznie do korony portugalskiej, stosować wszystkie łatwiej do tego początku propagandę przeciwko porządku kolonialnego.

Zarys powstania

Poczucie buntu znajduje dodatkowy motyw podczas wprowadzenia nowego podatku, derrama , odzyskanie 538 arrob zaległych podatków od 1762 r. , Natychmiast płatnych nowemu gubernatorowi kapitanatu, Luísowi António Furtado de Castro do Rio de. Mendonça e Faro  (PT) , wicehrabią z Barbacena . Kiedy rozeszła się wiadomość o tym żądaniu, ulice Vila Rica zaczęły się poruszać. Jednak zanim ten projekt spisku rozwinął się, został on wydany portugalskiej władzy przez pułkownika Joaquima Silvério dos Reisa , podpułkownika Basílio de Brito Malheiro do Lago i azorskiego Inácio Correia de Pamplona , w zamian za anulowanie ich długów wobec korony. Wicehrabia Barbacena zawiesza następnie Derramę  (pt) i nakazuje aresztowanie przywódców dopiero co rodzącego się ruchu, który przejdzie do oficjalnej historii pod nazwą spisek Mineira ( 1789 ) - to znaczy niesławna nazwa potępiająca firmę uważane za świętokradztwo, ponieważ wymierzono w portugalską monarchię, z boskiego prawa.

Wśród spiskowców znajdują się księża Carlos Correia de Toledo e Melo , José de Oliveira Rolim i Manuel Rodrigues da Costa ; podpułkownik Francisco de Paula Freire de Andrade ; z pułkownicy Domingos de Abreu i Joaquim Silvério DOS Reis (ruch informatorów); poeci Cláudio Manuel da Costa , Inácio José de Alvarenga Peixoto i Tomás Antônio Gonzaga .

Ich głównym celem byłoby ustanowienie niezależnego rządu Portugalii , utworzenie uniwersytetu w Vila Rica , rozwój nieistniejącego przemysłu i uczynienie São João del-Rei nową siedzibą kapitana .

Śmierć Tiradentes

Joaquim José da Silva Xavier, „Tiradentes”, był prawdopodobnie jednym z członków konspiracji, który zajmował najniższą pozycję społeczną. Jednak był jedynym, który wziął na siebie odpowiedzialność podczas oficjalnego śledztwa i wyroku. Przede wszystkim zaprzeczając jakiemukolwiek zaangażowaniu Tiradentes bierze na siebie całą odpowiedzialność za spisek , zwalniając swoich towarzyszy. Spiskowcy czekają trzy lata więzienia na proces i wyrok. Niektórzy skazani są na śmierć, a inni na wygnanie. Później, decyzja przypisuje się królowej Marii I ponownie - który w tym czasie był cierpi szaleństwa i poddał wszystko skuteczną moc - wszystkie zdania są zamieniono na wygnanie, z wyjątkiem Tiradentes, która na przykład pozostaje skazany na śmierć.

Sobota 21 kwietnia 1792Rankiem Tiradentes idzie w procesji ulicami śródmieścia Rio de Janeiro do miejsca swej męki. Został stracony, a następnie poćwiartowany, jego pamięć zostaje uznana za niesławną po wykonaniu wyroku. Jego głowa jest następnie odsłonięta na filarze na centralnym placu Vila Rica , jego szczątki rozrzucone wzdłuż Caminho Novo (w Cebolas , Varginha do Lourenço , Barbacena i Queluz, gdzie wygłaszał przemówienia wzywające do buntu), a jego dom zrównany z ziemią.

Wspomnienie Tiradentes

Po uzyskaniu niepodległości przez Brazylię Tiradentes przez długi czas pozostawał osobą stosunkowo mało znaną. Rzeczywiście, w okresie Cesarstwa, dwaj monarchowie, Pierre I er i Peter II należą do linii męskiej Domu Braganza i są odpowiednio syn i grand-syn Mary I ponownie Portugalii , w czasie panowania kto Portugalczyków moc wydała wyrok śmierci na Tiradentesa. Wszystko zmienia się wraz z nadejściem Republiki, a zwłaszcza pojawieniem się pozytywistycznych ideologów, którzy przewodniczyli jej powstaniu i szukali w postaci Tiradentesa personifikacji republikańskiej tożsamości Brazylii. Stąd też tradycyjna ikonografia przedstawiająca brodatą postać w stroju celi śmierci, niejasno porównywalna z wizerunkiem Jezusa Chrystusa .

Tiradentes nigdy się nie ożenił, ale miał dwóch synów, João z Eugenią Joaquina da Silva i Joaquina z Antonią Marią do Espírito Santo .

Tiradentes jest dziś uważany za czołową postać historyczną, czczoną jako bohater narodowy: 21 kwietnia , data jego egzekucji, to święto państwowe w Brazylii, ponadto monety z pięcioma centavos wybijane są z jego podobizną i wydano znaczek na jego cześć w 2008.

Pojawia się w Romanceiro da Inconfidência , wydanym przez Cecilię Meireles w Rio w 1953 roku.

Jego nazwę nadano najwyższemu odznaczeniu przyznanemu przez Zgromadzenie Legislacyjne Stanu Rio de Janeiro - Medalowi Tiradentes .

Uwagi i odniesienia

  1. Uwaga w internetowej wersji Encyklopedii Britanica na global.britanica.com
  2. Seria 10 znaczków z Bohaterami narodowymi na stronie wnsstamps.post .

Załączniki

Bibliografia

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne