Italienisches Liederbuch
Italienisches Liederbuch ( Księga włoskich piosenek ) składa się z dwóch zbiorów pieśni przez Hugo Wolfa , z których pierwszy ukazał się w 1891 roku , a drugi w 1896 roku .
Teksty kłamcy, zaczerpnięte z popularnych opowiadań lub pieśni, podpisał niemiecki pisarz Paul Heyse , laureat literackiej Nagrody Nobla w 1910 roku.
Dwie kolekcje
Pierwsza kolekcja
- „ Auch kleine Dinge ”
- „ Mir ward gesagt, du reisest in die Ferne ”
- „ Ihr seid die Allerschönste ”
- „ Gesegnet sei, durch den die Welt entstund ”
- „ Selig ihr Blinden ”
- " Wer Rief dich denn? "
- „ Der Mond hat eine schwere Klag 'erhoben ”
- „ Nun laß uns Frieden schließen ”
- „ Daß doch gemalt all 'deine Reize wären ”
- „ Du denkst mit einem Fädchen ”
- „ Wie lange schon war immer mein Verlangen ”
- „ Nein, junger Herr ”
- „ Hoffärtig seid Ihr, schönes Kind ”
- „ Geselle, woll'n wir uns in Kutten hüllen ”
- „ Mein Liebster ist so klein ”
- „ Ihr jungen Leute ”
- „ Und willst du deinen Liebsten sterben sehen ”
- „ Hebr. Auf dein blondes Haupt ”
- „ Wir haben beide ”
- „ Mein Liebster singt ”
- „ Man sagt mir, deine Mutter woll 'es nicht ”
- „ Ein Ständchen Euch zu bringen ”
Druga kolekcja
- „ Was für ein Lied soll dir gesungen werden ”
- „ Ich esse nun mein Brot nicht trocken mehr ”
- „ Mein Liebster hat zu Tische mich geladen ”
- „ Ich ließ mir sagen ”
- „ Schon streckt 'ich aus im Bett die müden Glieder ”
- „ Du sagst mir daß ich keine Fürstin sei ”
- „ Wohl kenn 'ich Euren Stand ”
- „ Laß sie nur geh'n ”
- „ Wie soll ich fröhlich sein ”
- „ Was soll der Zorn ”
- „ Sterb 'ich, so hüllt in Blumen meine Glieder ”
- „ Und steht Ihr früh am Morgen auf ”
- „ Benedeit die sel'ge Mutter ”
- „ Wenn du, mein Liebster, steigst zum Himmel auf ”
- „ Wie viele Zeit verlor 'ich ”
- „ Wenn du mich mit den Augen streifst ”
- „ Gesegnet sei das Grün ”
- „ O wär 'dein Haus durchsichtig wie ein Glas ”
- „ Heut 'Nacht erhob ich mich um Mitternacht ”
- „ Nicht länger kann ich singen ”
- „ Schweig 'einmal still ”
- „ O wüßtest du, wie viel ich deinetwegen ”
- „ Verschling 'der Abgrund ”
- „ Ich hab 'w Penna einen Liebsten wohnen ”
Słynna piosenka
Wśród najbardziej chwalonych z tych piosenek możemy przytoczyć:
-
Nun lass uns Frieden schliessen (A teraz zawrzyjmy pokój ): spokojna melodia, akompaniament kołysanki.
-
Auch kleine Dinge ( Nawet małe rzeczy ): Przykłady małych rzeczy, które można lubić (perły, oliwki, róże): urok, poczucie spokoju.
-
Mein Liebster singt am Haus im Mondenscheine ( Mój kochanek śpiewa przed domem w świetle księżyca ): Młoda dziewczyna jest przykro, że jest zamknięta w swoim pokoju, podczas gdy jej kochanek daje jej serenadę. „Bardzo dramatyczny wiersz i melodia, a fortepian gra tańczącą serenadę jak mazurek Chopina. Sukces tego sentymentalnego kontrapunktu jest mistrzowski. "
-
Schon streckt'ich aus im Bett ( Jak tylko położę się w łóżku ): Gdy tylko kładę się do łóżka, pojawia mi się twoja wizja, więc wstaję, gram na lutni po mieście, a wiatr niesie moją piosenkę. Po początku sugerującym znużenie kładącego się spać człowieka, partia fortepianu przywołuje nocną poezję serenady.
-
O wär 'dein Haus durchsichtig wie ein Glas ( Och, gdyby twój dom był przezroczysty jak szkło ): Melodia jest bardzo ekspresyjnym recytatywem, akompaniament w zdumiewający sposób wykorzystuje małą, krystaliczną postać.
Uwagi i odniesienia
-
Claude Rostand, Hugo Wolf , Paryż, Seghers, 1967, s. 163 i 169.
-
Claude Rostand, Hugo Wolf , Paryż, Seghers, 1967, s. 165-166. Stéphane Goldet, „Hugo Wolf”, w: B. François-Sappey i G. Cantagrel, Przewodnik po melodii i kłamstwie , Paryż, Fayard, 1994, s. 865.
-
Claude Rostand, Hugo Wolf , Paryż, Seghers, 1967, s. 168. Stéphane Goldet, „Hugo Wolf”, w: B. François-Sappey i G. Cantagrel, Przewodnik po melodii i kłamstwie , Paryż, Fayard, 1994, s. 864.
-
Claude Rostand, Hugo Wolf , Paryż, Seghers, 1967, s. 168.
-
Claude Rostand, Hugo Wolf , Paryż, Seghers, 1967, s. 170.
-
Claude Rostand, Hugo Wolf , Paryż, Seghers, 1967, s. 172. Stéphane Goldet, „Hugo Wolf”, w: B. François-Sappey i G. Cantagrel, Przewodnik po melodii i kłamstwie , Paryż, Fayard, 1994, s. 868-869.
Link zewnętrzny