Francuska Federacja Jaskiń

Francuska Federacja Jaskiń pionowo = Artykuł ilustrujący organizację Obraz w Infoboksie.
Podróżuj poniżej horyzontu
Historia
Fundacja 1 st czerwiec +1.963
Pochodzenie Urodzony z połączenia Francuskiego Towarzystwa Speleologicznego (SSF) i Narodowego Komitetu Speleologicznego (CNS)
Rama
Obszar działalności Francja
Rodzaj Prawo stowarzyszeniowe z 1901 r.
Forma prawna Prawo stowarzyszeniowe z 1901 r.
Struktura Walne zgromadzenie, zarząd, biuro, komisje techniczne
Finansowanie Dotacje, patronaty, darowizny, zwolnienia z kosztów, wpłaty, imprezy, staże
Cel Jaskinie , kanioning , ochrona środowiska , ratownictwo
Siedzenie 28, rue Delandine, Lyon ( Rodan )
Kraj  Francja
Organizacja
Członkowie 6868 licencjobiorców i 218 zagranicznych partnerów partnerskich w 2020 r.
Efektywny 5
Założyciel Albert Cavaillé, Bernard Chatelain, Noëlle Chochon, Paul Dubois, René Ehinger , Georges Garby, Jean-Jacques Garnier, Jean Lautier, Guy de Lavaur , Michel Letrône, Géo Marchand , J.-C. Marie, André Munier, Roger Nuffer, Jacques Paloumé, Claude Peltier, Claude Pommier, Philippe Renault, Jean-Louis Roudil, Henri Salvayre, Roger Séronie-Vivien, Jean Thomas, Joseph Martin
Prezydent Gaël Kaneko
Zastępca sekretarza generalnego Nathalie Loza
Zastępca Skarbnika Annick Vitry-Blanc
Prezydent honorowy Jean-Pierre Holvoet
Sekretarz generalny Yves Contet
Skarbnik Jean-Louis Thomaré
Przynależność Europejska Federacja Speleologiczna (FSE), Międzynarodowa Unia Speleologii (UIS)
Opublikowanie Spelunca , kwartalnik; Karstologia , biuletyn półroczny (wspólnie z Francuskim Stowarzyszeniem Karstologii (AFK) i Instytutem Nauk Humanistycznych i Społecznych CNRS)
Stronie internetowej ffspeleo.fr

Francuska Federacja Speleologii (FFS) to francuskie stowarzyszenie założone na1 st czerwiec +1.963pracuje w dziedzinie speleologii i canyoningu .

FFS otrzymuje misję służby publicznej przez Ministerstwo Młodzieży i Sportu . Jak każda federacja sportowa zatwierdzona przez wspomniane ministerstwo, jest uznawana za organizację użyteczności publicznej .

Uznawany za stowarzyszenie ochrony przyrody posiada od 1978 roku zezwolenie w zakresie ochrony środowiska w ramach państwowych wydawane przez Ministerstwo Środowiska .

FFS ma umowę z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych od 1977. Krajowa umowa o pomocy w ratowaniu jaskiń, odrzucona na poziomie departamentów, uznaje dominującą i zasadniczą rolę FFS poprzez jej Komisję Ratowniczą (francuski Speleo Rescue lub SSF) dla podziemna część akcji ratowniczej. FFS jest stowarzyszeniem bezpieczeństwa cywilnego zatwierdzonym przez typ A (AASC) od 2006 roku i posiada krajową aprobatę dla podziemnych operacji ratowniczych w „naturalnych lub sztucznych, zalanych lub otwartych przestrzeniach powietrznych”.

Prezentacja

Francuska Federacja Speleologii ma na celu:

FFS broni swobodnego dostępu do miejsc praktyk w porozumieniu ze swoimi partnerami instytucjonalnymi.

Należy do Europejskiej Federacji Speleologicznej (FSE) oraz do Międzynarodowej Unii Speleologii (UIS).

Struktura

Na jej czele stoi prezes i rada dyrektorów , wybierani każdego roku olimpijskiego przez walne zgromadzenie, a także urząd powołane w ramach rady dyrektorów, do których dodaje się:

Jest reprezentowany:

Delegacja, zgody i konwencje

Dekretem z dnia 31 grudnia 2016 r. FFS ma swoją delegację państwa francuskiego zatwierdzoną dla działalności jaskiniowej do 31 grudnia 2020 r. Daje to jej prawo do organizowania i promowania dyscypliny i zawodów w tej dyscyplinie.

FFS posiada następujące atesty:

Publikacje

Francuska Federacja Speleologii publikuje kilka publikacji; najbardziej znane to:

Streszczenia tych publikacji, jak również zawartość niektórych wcześniejszych wydań, można przeglądać lub pobierać na specjalistycznym portalu publikacji federalnych.

Komisje i struktury terenowe FFS publikują również biuletyny tematyczne, w formie drukowanej lub elektronicznej:

Wreszcie publikacje wewnętrzne dostarczają informacji strukturom lokalnym i ich członkom o życiu federalnym i stowarzyszeniowym:

Narodowe Centrum Dokumentacji Speleologicznego (CNDS), który działa jako wyspecjalizowanej biblioteki, gromadzi publikacje związane speleologii i canyoning, w szczególności te produkowane przez zdecentralizowanych organów (komisje resortowe i regionalne) oraz klubów zrzeszonych. Biblioteka ta jest zarządzana przez członków Federalnej Komisji Dokumentacji (CoDoc), którzy również uczestniczą w corocznym opracowywaniu Biuletynu Bibliograficznego Speleologii (BBS) poprzez dostarczanie analiz francuskich publikacji związanych ze speleologią.

Wyróżnienia federalne

Prezydent honorowy

Do 2012 r. federalne przepisy wewnętrzne stanowiły (art. 10): „Honorowy Prezydent uczestniczy w posiedzeniach komitetu wykonawczego z głosem doradczym. »Pomiędzy 2012 a 2015 rokiem nowe statuty i regulaminy wewnętrzne znoszą funkcję honorowego prezydenta. Regulamin wewnętrzny przyjęty 24 maja 2015 r. w Saint-Vallier-de-Thiey przywraca status honorowego prezesa w art. 8 w następujący sposób: „Na wniosek Zarządu Walne Zgromadzenie (GA) FFS może przyznać tytuł honorowego prezydenta dla osoby, która zasłużyła na rzecz FFS. Honorowy prezydent musi wyraźnie zaakceptować to wyróżnienie. Nie płaci abonamentu i jest zapraszany do udziału we wszystkich CA i GA FFS. Honorowy prezes może być tylko jeden. "

Géo Marchand (° 1922 – † 2010) został mianowany honorowym prezesem FFS w 1972 roku. Był jedynym honorowym prezesem FFS od 1972 roku do śmierci w 2010 roku. Jean-Pierre Holvoët został honorowym prezesem Federacji przez walne zgromadzenie 15 maja 2016 r. w Mâcon.

Honorowany członek

„Tytuł honorowego członka nadawany jest przez zarząd osobom zasłużonym dla Federacji. Członkowie honorowi muszą wyraźnie zaakceptować tę godność oferowaną im przez Zarząd. Nie płacą składek członkowskich. " To wyróżnienie jest podana życie. Członkowie honorowi są wzywani do Federalnego Zgromadzenia Ogólnego z głosem doradczym.

Lista członków honorowych od 1963 do 2001 roku zamieszczono w Biuletynie Les Cahiers du CDS n ö  12 Damien Delanghe zatytułowanym „Medale i wyróżnienia honorowe”.

56 osób zostało w ten sposób uhonorowanych przez FFS; 14 żyje obecnie.

Ceny federalne

Nagroda Martela-de Joly

W 1927 roku Édouard-Alfred Martel ustanowił nagrodę hydrogeologiczną i powierzył jej zarządzanie Société de géographie de Paris . Nagroda ta została kilkakrotnie przyznana grotołazom.

W 1939 roku francuski klub Touring stworzył nagrodę speleologiczną w hołdzie Édouard-Alfredowi Martelowi . Przyznawana epizodycznie, nagroda ta miała na celu nagrodzenie pracy speleologicznej. Przyznawany wspólnie przez TCF i FFS od 1973 roku, nie był już przyznawany po 1976 roku. W 1982 roku FFS uzyskało od TCF zadanie samodzielnego przyznania tej nagrody.

Nagroda im. Roberta de Joly została ustanowiona przez FFS w 1964 roku. Wynagradza ona speleologiczną działalność eksploracyjną francuskiego klubu lub grupy klubów.

W 1982 roku FFS zdecydowało połączyć nagrodę Martel za speleologię i nagrodę im. Roberta de Joly w jedną nagrodę Martel-de Joly . Wynagradza działalność speleologa lub klubu, który dokonał wyjątkowej eksploracji lub pracował nad ewolucją speleologii.

Lista laureatów:

Nagroda Fryderyka Hammla

Utworzony w 1990 roku dzięki zastosowaniu wyposażenia od Ojca Frederik Hammel , a wspinacza, który zginął w studni w masywie Pierre-St-Martin w 1988 roku, ma na celu nagradzać innowacyjne prace w zakresie podziemnego ratownictwa i zapobiegania wypadkom speleologii.

Lista laureatów:

Złoty młotek

Stworzone z okazji pięćdziesiątej rocznicy FFS Martel d'or ( zstępnik Petzl z wygrawerowanym imieniem każdego laureata) zostały przyznane w 2013 roku w Millau 27 speleologom zrzeszonym od narodzin FFS i nadal licencjonowanym w 2013, a więc każdy z nich łącznie 50 lat składek do Federacji.

Lista laureatów:

Historia

Towarzystwo Speleologiczne (1895 - 1914)

1 st lutego 1895, Édouard-Alfred Martel założył speleokamery Society . Wśród 121 członków założycieli znajdziemy: księcia Rolanda Bonaparte (prezydenta w 1896), Gabriela Gaupillata, Félixa Mazaurica , Raymonda Ponsa, Ernesta Rupina i Armanda Viré . Jest to wtedy stowarzyszenie głównie ludzi, a nie federacja. W 1895 r. było tam tylko 5 francuskich klubów lub stowarzyszeń: dwie sekcje Francuskiego Klubu Alpejskiego (Lons-le-Saulnier; Lozère i Causses) oraz Klub Cévenol , Société des lettres, sciences et arts de Bar-le -Duc i sekcja Meuse Towarzystwa Geograficznego również miały swoją siedzibę w Bar-le-Duc (ostatnie 3 należały do ​​założycieli). Większość członków nie była odkrywcami, ale ludźmi dobrego społeczeństwa: geografami lub archeologami , zgrupowanymi w coś, co wydaje się być uczonym społeczeństwem .

Cel tej firmy był sformułowany w następujący sposób: „  Stowarzyszenie Speleologii zostało utworzone w celu zapewnienia eksploracji, ułatwienia ogólnych badań i przyczynienia się do rozwoju lub wzbogacenia wszelkiego rodzaju podziemnych jam, znanych lub nieznanych, zarówno naturalnych, jak i sztucznych; zachęcać w jakikolwiek sposób do dochodzeń z tym związanych i dotować je; jednym słowem, popularyzować i rozwijać, w interesie zarówno praktycznym, jak i teoretycznym, użytkowym i naukowym, wszelkiego rodzaju badania we wnętrzu ziemi.  "

Od początku (od 1895 do 1900 r.) Towarzystwo Speleologiczne publikowało kwartalnik pod tytułem Spelunca , uzupełniany Pamiętnikami . Od 1900 do 1914 biuletyny i briefy były zgrupowane w jednej broszurze, która nadal nazywała się Spelunca .

Towarzystwo Speleologiczne zniknęło na początku wojny 1914 roku .

Francuski klub speleologiczny (1930 - 1936)

Po wojnie z lat 14-18 francuskie speleo reprezentowali głównie Norbert Casteret i Robert de Joly . Ten ostatni wznawia przerwaną pracę Towarzystwa Speleologicznego Martel .

18 marca 1930 r. zgromadzenie założycielskie doprowadziło do utworzenia Spéléo-club de France, którego główna siedziba mieściła się w Montpellier , w Maison de l'Agriculture. Byli wśród nich: Martel (honorowy prezes), Robert de Joly (prezes), Degrully (wiceprezes), Norbert Casteret , Bernard Gèze, Abbé Joseph Giry , Guy de Lavaur , Fournier, Georges Milhaud , Contejean… Jego celem było zapewnić łączność między speleologami i pomóc rozwinąć działalność podziemnych poszukiwaczy. Stowarzyszenie zaproponowało pomoc (w tym finansową) speleologom oraz przygotowanie specjalnych aktów prawnych dotyczących poszukiwania, odkrywania i eksploatacji podziemnych bogactw. Speleo-Club de France opublikował Biuletyn Kwartalny jak również Spelunca ( 2 nd  serii) do druku artykułów naukowych i szczegółowych sprawozdań z poszukiwań. Działalność speleologiczna dość szybko wychodzi poza ramy Langwedocji .

W 1934 Félix Trombe zbadał podziemne Comminges . W 1935 roku André Bourgin , bardzo zainteresowany praktycznymi zastosowaniami, zaczął działać w Dévoluy i Vercors . W tym samym czasie Émile Dujardin-Weber kierował Marsylią, a ojciec André Glory kierował Alzacją. W styczniu 1936 Henri-Pierre Guérin założył Spéléo-club de Paris z Raymondem Gaché , Jeanem Deudonem , Jean Susse (redaktorem), Marcelem Ichacem (pionierem kina górskiego), Maud Guérin (siostrą Jacquesa Ertauda ), Bernardem Gèze , Gustavem Boissière, Guy de Lavaur , Félix Trombe , Pierre Chevalier ,  itd. , zespół w dużej mierze z Bleau Group .

Francuskie Towarzystwo Speleologiczne (SSF) (1936 - 1963)

1 st marzec +1.936, na wniosek Bernarda Gèze , Spéléo-club de France staje się Société Spéléologique de France z siedzibą w Nîmes w muzeum historii naturalnej . Intencją było nadanie narodowego powołania grupie, która do tej pory była tylko regionalna. SSF przyjęło spółki zależne i stowarzyszone. Kontynuowała także wydawanie Speluncy . Jaskinie było wówczas reprezentowane poza Causses  : w 1937 Pierre Chevalier i Spéléo-club de Lyon wyróżniali się w Massif de la Chartreuse . Pierwszy Krajowy Zjazd Speleologii odbył się w Mazamet w 1939 roku.

W przeciwieństwie do wojny z 1914 roku, wojna 1939-1945 nie zakończyła poszukiwań podziemnych. Jednak w 1944 roku jaskinie były używane bardziej jako schronienie dla maki niż jako miejsca do odwiedzenia. Tom X Spelunca 2 nd  serii została wydana w czasie okupacji niemieckiej . W następstwie wojny jaskinia francuska przybrała całkowicie odmienione oblicze. SSF nie była już jedynym krajowym stowarzyszeniem: Francuski Klub Alpejski (CAF) zgromadził swoje sekcje lokalne w ramach swojej komisji speleologicznej, która miała na swoim koncie wielkie osiągnięcia.

W 1945 r. różne oficjalne organy uznały wartość studiów podziemnych:

Z pomocą tych organizacji i wsparcia tych wielkich nazwisk Bernard Gèze założył w 1946 roku jaskiniowe Annals , które były  Spelunca serii 3 E , pod wspólną etykietą SSF i CAF.

W 1948 r. siedziba SSF została przeniesiona do siedziby BRGG. CNRS wspierało finansowo publikacje od 1947 do 1956 r., kiedy to CNRS przejęło i na własny użytek wydawanie Annales de spéléologie , które stało się organ Podziemnego Laboratorium Moulis do 1976 r. Tytuł Spelunca pozostawał własnością SSF i Krajowego Komitetu Speleologicznego.

Krajowy Komitet Speleologii (CNS) (1948 - 1963)

René Gabriel Jeannel , znany ze swoich badań biospeologicznych z Emilem Racovitza , utworzył komisję jaskiniową w ramach Narodowego Centrum Badań Naukowych (CNRS).

28 maja 1948Jeannel zebrała się w Paryżu na zgromadzeniu założycielskim, pod egidą CNRS, prezesów znanych klubów speleologicznych, a także różnych wybitnych osobistości speleologicznych. Tak narodził się Narodowy Komitet Speleologii (CNS), którego siedziba mieściła się w Narodowym Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu. CNS zrzeszało przewodniczących grup speleologicznych i wyjątkowo pewne osobistości, które „w szczególności przyczyniły się swoją pracą do rozwoju francuskiej speleologii”. Komitet Patronacki skupiał dwadzieścia jeden organizacji lub osobistości, z których większość była naukowcami. Odnotowujemy również obecność dyrektora Młodzieży i Sportu.

Byli częścią pierwszej rady dyrektorów i pierwszej rady:

Od 22 do 25 sierpnia 1949 roku CNS gościło międzynarodowe spotkanie w Valence ( Drome ). Zgromadziła przedstawicieli siedmiu narodów ( Francji , Anglii , Kuby , Hiszpanii , Grecji , Włoch i Szwajcarii ). Podjęto tam decyzję o zorganizowaniu międzynarodowych kongresów speleologicznych.

Już w 1950 r. CNS reprezentowany przez Guy de Lavaur uzyskał dotację z Wydziału Sportu na organizację pomocy.

Od momentu powstania CNS wiedziało, że potrzebuje wyrazu. Tak powstał biuletyn Caves and Gouffres , którego 3 numery ukazały się w 1948 roku. W obliczu trudności postanowił przerwać ten biuletyn na rzecz Biuletynu Towarzystwa Speleologicznego Francji (SSF) utworzonego z tej okazji w latach 1949-49 1950. Wreszcie nawiązał kontakty z Francuskim Klubem Alpejskim i SSF, które redagowało Annales , a następnie kierował od 1951 i przez 10 lat kwartalnym przeglądem łącznikowym: Biuletynem du CNS . Jednocześnie SSF zaprzestała wydawania swojego oficjalnego biuletynu periodycznego, aby przekazać informacje do nowego biuletynu CNS.

Od 1952 r. we współpracy z Generalną Dyrekcją Młodzieży i Sportu organizowano kursy speleologiczne.

Od 1953 roku Guy de Lavaur organizował nurkowanie podziemne. We współpracy z Narodową Federacją Ratownictwa, w 1954 r. utworzono certyfikat umiejętności pierwszego stopnia.

Pierwszy międzynarodowy kongres speleologiczny odbył się w Paryżu w dniach 7-12 września 1953 r. pod wysokim patronatem Ministra Edukacji Narodowej, ale także Sekretarza Stanu ds. Młodzieży i Sportu. Ten podwójny patronat miał na celu podkreślenie zarówno naukowego, jak i sportowego powołania speleologii. Kongres ten obejmował siedem sekcji roboczych: hydrogeologii i morfologii krasowej, fizykochemii, meteorologii i krystalografii, biologii, siedlisk ludzkich, kartoteki i topografii, fotografii i kina, sprzętu i technik eksploracyjnych. Zaprezentowano ponad sto komunikatów i dziesięć filmów.

W 1957 r. modyfikacja statutu uczyniła CNS związkiem klubów (a nie prezesów klubów), z wyłączeniem poszczególnych członków. Sytuacja finansowa stała się niezwykle delikatna, z jednej strony z powodu intensywnej działalności, a z drugiej z powodu licznych publikacji, w tym Proceedings of International Congress z 1953 r.

NSC Walne Zgromadzenie z dnia 10 maja 1958 spiczasty Geo Marchand (° 1922 - † 2010), aby zorganizować w Cahors w 1959 roku 2 th  Narodowego Caving Kongresu, w oparciu o grupy Speleologicznego z Quercy, której był prezesem. Trzysta grotołazów z CNS i Société Spéléologique de France wzięło w nim udział od 6 do 10 września 1959. Dało to początek prezentacji dwudziestu sześciu różnych komunikatów i pięciu filmów. Wśród uczestników pojawiło się pragnienie przegrupowania się.

Szczególnie aktywny był rok 1961. Ona początkowo widział biuletyn CNS wznowić nazwę Spelunca ( 4 th  okrągłym), pod patronatem podwójny OUN-SSF

Francuska Federacja Speleologii (FFS) (od 1963)

Na zakończenie swoich walnych zgromadzeń w dniach 25 i 26 listopada 1961 r. Narodowa Komisja Speleologiczna (CNS) i Towarzystwo Speleologiczne Francji (SSF) podjęły decyzję o utworzeniu komisji mieszanej, mającej zbadać wszystkie możliwe rozwiązania od czasu fuzji dwóch stowarzyszeń aż do możliwego całkowitego oddzielenia.

Po konsultacjach ze speleologami 1 st czerwiec +1.963, z okazji krajowego kongresu Millau, CNS i SSF połączyły się, tworząc Francuską Federację Speleologii (FFS).

3 czerwca 1963nowy zarząd wybrał pierwsze biuro Federacji, które składało się z:

FFS następnie wznowiono jego konto kontynuacja edycji biuletynu Spelunca 4 th  seria z 4 kwestie rocznie ( n o  1 do 4 roku?). To było w 1981 roku, że obecne Spelunca 5 th  serii urodził się z nowym formatem i rosnącej numeracji.

FFS stopniowo utwierdzało się jako reprezentatywny podmiot francuskiej działalności speleologicznej. Dziś jest oddelegowany do misji służby publicznej w zakresie szkolenia, bezpieczeństwa cywilnego i promocji praktyki speleologicznej we wszystkich jej formach. W 2012 roku ma około 7410 licencjobiorców.

Rok 2020 jest dla Federacji rokiem wyjątkowym, ponieważ po szalejącej we Francji epidemii Covid-19 , wyborcze zgromadzenie ogólne odbywa się w całości w formie zdematerializowanej od 30 maja do 12 czerwca, z korzyścią dla publicznego dostępu do wymiany między przedstawicielami zdecentralizowane struktury.

Bibliografia

Uwagi i referencje

Uwagi
  1. Departamenty bez CDS to: Allier, Cantal, Corse (Haute), Corse-du-sud, Côte-d'Armor, Creuse, Gwadelupa, Gujana, Reunion, Haute-Loire, Loire-Atlantique, Loir-et-Cher, Maine-et-Loire, Manche, Martynika, Majotta, Morbihan, Nièvre, Orne, Pas-de-Calais, Sarthe, Somme i Vendée.
  2. Wydziały Bas-Rhin i Haut-Rhin tworzą Wielowydziałowy Komitet Speleologii Alzacji (CPDS Alsace).
Bibliografia
  1. (fr) „  Lista stowarzyszeń uznanych za użyteczności publicznej  ” , na Otwartej Platformie francuskich danych publicznych (dostęp 17 lutego 2017 r. )
  2. (fr) „  Dekret z dnia 31 grudnia 2012 r odnowienie zatwierdzenia ochrony środowiska z Francuskiej Federacji stowarzyszenia Speleologii (NOR: DEVK1243677A)  ” , na stronie légifrance, usługa publiczna o dostępie do prawa (dostęp 02 lipiec, 2013 )
  3. Rozporządzenie z dnia 12 grudnia 2018 r. ogłaszające listę stowarzyszeń zatwierdzonych do ochrony środowiska w ramach krajowych ( czytaj online )
  4. „  Krajowa konwencja pomocy technicznej  ” , na FFS, SSF
  5. „  Zatwierdzone stowarzyszenia bezpieczeństwa cywilnego na szczeblu krajowym lub międzyresortowym  ” , na stronie www.interieur.gouv.fr , Ministerstwo Spraw Wewnętrznych,27 lipca 2018 r..
  6. (en) „  Statuty FFS, 2012, art. 1  ” , na stronie internetowej Francuskiej Federacji Speleologii (FFS) (dostęp 2 lipca 2013 r. )
  7. (fr) „  Federalny schemat organizacyjny  ” , na stronie internetowej Francuskiej Federacji Speleologii (FFS) (dostęp 2 lipca 2013 r. )
  8. (fr) „  Prezentacja struktur – Komitety Regionalne  ” , na stronie internetowej Francuskiej Federacji Speleologii (FFS) (dostęp 5 czerwca 2017 r. )
  9. (fr) „  Prezentacja struktur – komitety wydziałowe  ” , na stronie internetowej Francuskiej Federacji Speleologii (FFS) (dostęp 5 czerwca 2017 r. )
  10. (fr) „  Dekret z dnia 31 grudnia 2016 r. przyznający delegację przewidzianą w art. L. 131-14 kodeksu sportowego  ” , na stronie internetowej Légifrance (z konsultacją 11 stycznia 2017 r. )
  11. (fr) „  Dekret z 17 października 2012 r. w sprawie narodowej aprobaty dla młodzieży i edukacji ludowej Francuskiej Federacji Speleologii  ” , na stronie internetowej FFS (dostęp 16 października 2013 r. )
  12. (fr) „  Grenelle zobowiązanie dotyczące wiedzy, badań, konserwacji i zarządzania podziemnym dziedzictwem  ” na stronie internetowej Francuskiej Federacji Speleologii (FFS) (dostęp 16 października 2013 r. )
  13. Dekret z 22 listopada 2018 odnawiający narodowe zatwierdzenie bezpieczeństwa cywilnego dla Francuskiej Federacji Speleologii ( czytaj online )
  14. (fr) "  Komisja - Trochę historii, rozdział Spelunca  " , na stronie Komisji Dokumentacji Francuskiej Federacji Speleologii (FFS) (dostęp 2 lipca 2013 )
  15. (fr) „  La revue Karstologia  ” , na stronie internetowej Francuskiego Stowarzyszenia Karstologii (AFK) (konsultacja 2 lipca 2013 r. )
  16. „  publications.ffspeleo.fr [Biuletyny]  ” , na ffspeleo.fr (dostęp 24 listopada 2018 r. )
  17. „  Info-EFS  ” , na efs.ffspeleo.fr (dostęp 24 listopada 2018 )
  18. "  Les Cahiers de l'EFS  " , na efs.ffspeleo.fr ( dostęp 24 listopada 2018 )
  19. "  Speleoscope  " , na ffspeleo.fr (dostęp 24 listopada 2018 )
  20. „  Informacje do nurkowania  ” , na ffspeleo.fr (dostęp 24 listopada 2018 r. )
  21. „  Le Descendeur  ” , na ffspeleo.fr (dostęp 24 listopada 2018 )
  22. „  Les cahiers du CDS  ” , na ffspeleo.fr (dostęp 24 listopada 2018 )
  23. „  Prezentacja CNDS  ” , na ffspeleo.fr (dostęp 24 listopada 2018 )
  24. „  Komisja Dokumentacji Francuskiej Federacji Speleologii (CoDoc)  ” , na stronie ffspeleo.fr (dostęp 24 listopada 2018 )
  25. „  Speleologiczny biuletyn bibliograficzny (BBS)  ” , na ssslib.ch (dostęp 24 listopada 2018 r. )
  26. "  Regulacje wewnętrzne FFS, June 9, 2019: Artykuł 8, 2 nd akapitów  " , na FFS
  27. RI FFS, 9 czerwca 2019: Artykuł 17, 4 th ustęp
  28. „  Sprawozdanie z posiedzenia Komitetu Sterującego z 17 i 18 marca 2001 r.  ” , FFS , FFS, Lyon s.  4
  29. „  Protokół Zgromadzenia Ogólnego, 2 czerwca 2002 r. – Paryż  ” , na temat FFS , FFS, Lyon s.  4
  30. „  Sprawozdanie ze spotkania Komitetu Sterującego Francuskiej Federacji Speleologii – Lyon – 19 i 20 marca 2005  ” , na temat FFS , FFS, Lyon s.  9-10
  31. „  Posiedzenie Komitetu Sterującego – 30 maja 2009 r. – Melle (Deux-Sèvres)  ” , o FFS , FFS, Lyon s.  1
  32. „  Walne zgromadzenie, 31 maja 2009, Melle (Deux-Sèvres)  ” , FFS , FFS, Lyon s.  10
  33. Ogłoszenie ustne skierowane do Zarządu w marcu 2014 r., nie zapisane w protokole
  34. "  Protokoły Zarządu z dnia 30 listopada i 1 grudnia 2013 r » , O FFS , FFS, Lyon s.  8
  35. „  Czterech nowych członków honorowych zostały wyznaczone przez radę dyrektorów  ”, Spelunca , Lyon, FFS, n o  138,2015, s.  59
  37. „  Protokoły z nadzwyczajnego walnego zgromadzenia i zwyczajnego walnego zgromadzenia z dnia 4 czerwca 2017 r.  ” , FFS , FFS, Lyon s.  17
  38. "  nowych członków Honorowego FFS  " Spelunca , Lyon, FFS N O  155,2019, s.  60
  39. "  List do wybranego n °  29  " na FFS (dostęp 15 lutego 2021 ) , FFS, Lyon, str.  1
  40. „  5 – Propozycja powołania Isabelle Obstancias na członka honorowego FFS” w: „Protokoły z posiedzenia rady dyrektorów z dnia 14 grudnia 2020 r.  ” , na FFS (dostęp 16 lipca 2021 r. ) , FFS, Lyon , s.  5
  41. "  Przeżycie techniki jaskiń, 2 nd poprawione i wydanie wzbogacony 2015, str.  46  ” , na stronie internetowej Lauragais Patrimoine (konsultacja 23 grudnia 2015 r. )
  42. "  Protokół Walnego Zgromadzenia - 3 czerwca 2001 - Aillon-le-Jeune - Sabaudia » , O FFS , FFS, Lyon, s.  14
  43. „  Protokół z Walnego Zgromadzenia - 15 maja 2004 - Lyon » , O FFS , FFS, Lyon, s.  12
  44. "  Protokół Walnego Zgromadzenia Francuskiej Federacji Speleologii w dniu 7 maja 2006 r. w Périgueux (Dordogne) » , O FFS , FFS, Lyon, s.  21
  45. „  Biuletyn UIS tom. 51 N O  3  ” na UIS , UIS, str.  56
  46. "  Dokumentacja - Dwie nowe prace o Ardèche w: Karstologia 51 (2008)  " , o Persée (konsultowane 30 czerwca 2021 )
  47. „  Wyspa marmurowych lodowców” zdobywa nagrodę Martel-De Joly 2013  ” , na stronie stowarzyszenia Centre Terre (konsultacja 19.01.2014 )
  48. „  Zwyczajne Walne Zgromadzenie, 12 czerwca 2011 r., Tuluza (Haute-Garonne)  ” , na temat FFS , FFS, Lyon, s.  19
  49. „  Protokoły Zarządu z dnia 16 i 17 marca 2013 r.  ” , FFS , FFS, Lyon, s.  9
  50. “  Jaskiniowy kanion Millau 2013 - 50 lat FFS, byłeś tam?  », Spelunca , Lyon, FFS N O  130,2013, s.  57
  51. (fr) Martel, E.-A. (1895) - „Lista członków (150)” , Spelunca 1 st  tom serii I n o  1, Société de spéléologie, Paryż, s.  15-19
  52. (fr) Martel, E.-A. (1895) - „Lista członków (150)” , Spelunca 1 st  tom serii I n o  1, Société de spéléologie, Paryż, s.  15.20
  53. (fr) Martel, E.-A. (1895) - „Zgromadzenie Ogólne 26 grudnia 1895” , Spelunca 1 st  tom serii I n o  4, Société de spéléologie, Paryż, s.  113
  54. (fr) „  Historia Stacji Ekologii Eksperymentalnej CNRS w Moulis  ” , na stronie internetowej CNRS (konsultacja 2 maja 2014 r. )
  55. Zobacz historię francuskich wydawnictw speleologicznych w Spelunca n o  1-1961, strona 6
  56. (en) „  Jean LAUTIER (1923-1990)  ” , na stronie Towarzystwa Archeologicznego Południowej Francji (SAMF) (dostęp 2 lipca 2013 r. )
  57. [PDF] Narodowy Atlas Federacji Sportowych 2012.
  58. „  Walne zgromadzenie FFS 2020  ” , na ffspeleo.fr (dostęp 31 maja 2020 r. )

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne