Prawo pisane

Napisane prawo jest, ściśle rzecz biorąc, to termin odnoszący się do systemu prawnego niektórych krajach o Królestwo Francji przed rewolucją francuską, które były na południe od linii łączącej La Rochelle do Genewy i stosuje ius commune przede wszystkim silnie inspirowany Roman prawo. Pojęcie to jest sprzeczne z pojęciem prawa zwyczajowego , które odnosiło się do reżimu w północnej części Francji, zgodnie z którym dominował bardzo zmienny obyczaj inspirowany zwyczajami germańskimi, a ius commune jedynie pomocniczo wypełniała tę lukę. milczenie celników.

Możemy również mówić o „prawie pisanym” ( ius scriptum ), wskazując tekstowe źródła prawa, które grupują razem konstytucję , prawo i teksty normatywne w przeciwieństwie do doktryny i innych ściśle ustnych źródeł prawa, takich jak obyczaje. , jednak często popełnia się błąd: traktując orzecznictwo jako prawo niepisane, orzecznictwo jest rzeczywiście częścią prawa pisanego, ale nie jest skodyfikowane. Prawo spisane nie jest równoznaczne z prawem pozytywnym , które nie jest sprzeczne ze zwyczajami, ale z „  prawem naturalnym  ” lub moralnością .

Uwagi i odniesienia

  1. Gilles Cuniberti, Główne współczesne systemy praw , Issy-les-Moulineaux, LGDJ,2015, 418  s. ( ISBN  978-2-275-03857-5 ) , str.  39