Cumulus humilis

Cumulus humilis Obraz w Infobox.
Skrót METAR Cu hum
Symbol CL 1.png
Klasyfikacja Rodzina C (dolne piętro)
Wysokość 500 - 2500 m

A niskiej cumulus jest typu cumulus . Powszechnie nazywany jest „cumulusem pogodnym”.

W ciepłych krajach i na terenach górzystych chmury te pojawiają się na wysokości do 6000 metrów nad poziomem morza, chociaż gdzie indziej zwykle tworzą się na niższych wysokościach. Tworzą je gorące powietrze wznoszące się, uprzednio ogrzane przez ziemię i na przemian ogrzewane przez słońce. Mają ograniczoną grubość (technicznie wiadomo, że nie wykazują znaczącego rozwoju pionowego). Oznacza to, że temperatura w atmosferze nad nimi spada bardzo wolno lub wcale wraz z wysokością (patrz adiabatyczny gradient termiczny ). Podczas gdy cumulus humilis mogą towarzyszyć innym typom chmur, gdy pojawiają się na czystym niebie, są one zwiastunem dobrej pogody na kolejne godziny. Nawet jeśli czasami te chmury rozprzestrzeniają się w stratocumulusach i pokrywają dużą część nieba.

Zainteresowanie szybowaniem

Cumulus humilis są ulubionymi chmurami pilotów szybowcowych , ponieważ służą jako znaczniki termicznych prądów wstępujących. Ponadto ich pionowy rozwój jest blokowany przez inwersję temperatury na wysokości, przez co ryzyko burz jest wtedy bardzo ograniczone.

Chmura widziana z samolotu

Grubość chmury waha się od kilkudziesięciu do kilkuset metrów.

Poniżej chmury

Widziane od dołu cumulus humilis mają na ogół poziomą podstawę. Widoczność jest ogólnie dobra pod chmurą. W międzynarodowym atlasie chmur stwierdzono, że turbulencje są tam na ogół umiarkowane.

Wewnątrz chmury

Cumulus humilis składają się głównie z kropelek wody, które czasami mogą być przechłodzone. Widoczność jest bardzo zmienna, pilot ma wrażenie, że leci w gęstej mgle, ale generalnie jest bardzo słaba. Turbulencja jest czasami silny tam, gdy chmura jest nadal karmione przez bazowego windą.

Nad chmurą

Widziane z góry cumulus humilis wydają się wyłaniać z warstwy mgły. Kiedy szczyty są blisko siebie, mogą wyglądać jak zrównania chmur stratocumulus . Turbulencje są tam generalnie zerowe.

Uwagi i odniesienia

  1. Atlas I , str.  48
  2. Atlas II , str.  3
  3. Atlas I , str.  66

Bibliografia