Dźwięczna spółgłoska zębodołowa nosa
Dźwięczna spółgłoska zębodołowa nosa
|
Symbol API |
nie |
---|
Numer API
|
116 |
---|
Unicode |
U + 006E |
---|
|
Alternatywny symbol API |
nie |
---|
Alternatywny numer API |
116 + 675 |
---|
Alternatywny Unicode |
U + 006E + U + 0347 |
---|
|
X-SAMPA |
n |
---|
Kirshenbaum |
n |
---|
|
Głosie wyrostka spółgłoska nosowa jest częstym dźwięk spółgłoski w wielu językach. Jej symbolem w międzynarodowym alfabecie fonetycznym jest [n] , mała litera N , ale może to również oznaczać dźwięczną zębową spółgłoskę nosową ; zębodołowy i zębodołowy można rozróżnić, używając [n̪] ze znakiem diakrytycznym wskazującym na staw zębowy i [n] bez znaku diakrytycznego lub [n͇] ze znakiem diakrytycznym przedłużenia międzynarodowego alfabetu fonetycznego dla staw wyrostka zębodołowego .
Charakterystyka
Oto charakterystyka dźwięcznej spółgłoski zębodołowej nosowej:
- Jego sposób artykulacji jest okluzyjny , co oznacza, że jest wytwarzany przez zatykanie powietrza kanału głosowego.
- Jego punkt połączenia przegubowego jest pęcherzykowy , co oznacza, że jest połączony przegubowo z jednej końcówki ( wierzchołkowej ) lub ostrza ( laminal ) wpustu z wyrostka zębodołowego.
- Jego fonacja jest dźwięczna , co oznacza, że struny głosowe wibrują podczas artykulacji.
- Jest to spółgłoska nosowa , co oznacza, że powietrze może wydostawać się przez nos.
- Jest to środkowa spółgłoska , co oznacza, że jest wytwarzana przez przepuszczanie powietrza przez środek języka, a nie po bokach.
- Jego mechanizm przepływu powietrza jest egresywny w płucach , co oznacza, że jego artykulacja polega na przepychaniu powietrza przez płuca i przewód głosowy, a nie przez głośnię lub usta.
Po francusku
/ N / francuski nie jest pęcherzykowa [n], ale dentystycznych [ n . ] .
W języku bretońskim
Breton ma [n] , zważywszy na końcu wyrazu, jak w imię Ronan .
W innych językach
Włoski posiada [n] , na przykład słowa n Ido , ma n ello i do n na .
Uwagi i odniesienia
-
Międzynarodowe Stowarzyszenie Fonetyczne 1999 , s. 16.
-
Ball i Müller 2005 .
Źródła
- (en) Martin J. Ball i Nicole Müller , Fonetyka dla zaburzeń komunikacji , Psychology Press,2005( ISBN 0805853634 i 9780805853636 )
- (en) International Phonetic Association , Handbook of the International Phonetic Association: przewodnik po używaniu międzynarodowego alfabetu fonetycznego , Cambridge, Wielka Brytania; Nowy Jork, NY, Cambridge University Press,1999( ISBN 978-0521637510 i 0521637511 )
Powiązane artykuły