W prawie konstytucyjnym i prawie podatkowym zasada zgody na opodatkowanie jest pierwotnie przeciwstawiona absolutyzmowi suwerena w sprawach podatkowych.
W prawie amerykańskim uznawana jest zasada zgody przedstawicieli na opodatkowanie, ponieważ była to jedna z przyczyn powstania kolonii podczas rewolucji amerykańskiej . Uprawnienia Kongresu w sprawach podatków i wydatków publicznych zostały uznane w klauzuli 1 ósmego akapitu artykułu I Konstytucji Stanów Zjednoczonych .
Zgodnie z prawem brytyjskim zgoda parlamentarzystów na opodatkowanie jest przewidziana w Magna Carta i potwierdzona w Karcie Praw . Z historycznego punktu widzenia jest to ważna kwestia w walce parlamentarzystów z dynastią Stuartów .
Analogicznie do zasad prawa brytyjskiego, Magna Carta i Karta Praw (które przewidują zgodę parlamentarzystów na opodatkowanie) są włączone do Konstytucji Kanady poprzez preambułę do Konstytucji 1867 .
We Francji zostało to potwierdzone 17 czerwca 1789 r., A następnie zostanie uwzględnione w artykułach 13 i 14 Deklaracji praw człowieka i obywatela z 1789 r . Wymaga, aby podatki były nakładane przez obywateli lub ich przedstawicieli.