Hrabstwo Évreux

1038-1789

Powiatu Evreux , powstał pod koniec X XX  wieku za panowania Ryszarda I st , i jest kontrolowany przez count ( pochodzi Ebroicencis ). Część Księstwa Normandii , jej stolicą było miasto Évreux i zostanie przyłączone do królewskiej domeny Kapetyngów w 1204 r., A następnie pozostawi je jako apanage .

Pierwszy okręg Evreux ( XI p  wieku-1200),

W pierwszej połowie XI XX  wieku, Dukes Normandii ustanowienie kilku okręgów. Arcybiskup Rouen Robert Duńczyka (zmarł 1037), syn Richarda I st Earl Normandii, wydaje się być pierwszy hrabia Evreux chociaż żaden akt nie daje mu ten tytuł. Przez minusy, jego syn Richard wydaje się dobrze z tym tytułem od 1038 r. W 1118 r. Śmierć Williama , wnuka Roberta Duńczyka, księcia Normandii i króla Anglii Henryka I, po raz pierwszy zdobyła hrabstwo, wykorzystując fakt, że zmarły posiadacz nie miał żyjącego syna. Ale Amaury III de Montfort , zięć Wilhelma i pan z Île-de-France, zażądał spadku i udało mu się zgiąć księcia-króla w 1119. Wiele opactw zostało założonych, zwłaszcza w 1144, opactwo Bożego Narodzenia . Rodzina de Montfort utrzymywała hrabstwo do 1199 r., Kiedy to podbił je król Philippe Auguste . Plik22 maja 1200The Traktat GOULET sankcje ostateczne straty powiatu przez Amaury VI de Montfort .

Pod rządami książąt Normandii baza terytorialna hrabiów Évreux jest bardzo rozproszona. Główne obszary znajdują się w Évreux, w bezpośrednim sąsiedztwie miasta ( Gravigny , Arnières-sur-Iton , las Évreux ), na równinie Neubourg i na płaskowyżu Madrie . Majątek hrabiów wykraczał jednak poza ramy Évrecin , rozciągając się na prawym brzegu Sekwany (las Trait i Gravenchon ) i wokół bagien Dives . Châtellenies w Pacy , Ivry i Saint-André nie są częścią hrabstwa. Władza hrabiego opierała się na kilku zamkach ( Évreux , Gacé , Noyon-sur-Andelle , Gaillon , Avrilly , Gravenchon , Maulévrier , Le Trait , Varaville …).

Prerogatywa

Wszedł do domeny królewskiej w dniu22 maja 1200przez Traktat z Goulet , powiatu została podana w udzielnych przez króla Philippe IV do swego przyrodniego brata Ludwika w 1298 roku pozostawał w rękach tych Kapetyngów książąt dla trzech pokoleń. Philippe d'Évreux i jego wnuk Karol Zły , król Nawarry (1332-1387), próbowali uczynić z niej księstwo zdolne do konkurowania z królem Francji. W Évreux mieściła się zatem izba rachunków z 1329 roku i szachownica, która uważała się za suwerenny dwór . Po enty próba sojuszu z królem Anglii, Charles zły trwale traci Evreux County w 1378 roku, zdobyty przez wojska Karola V . W 1412 roku jego syn Karol III z Nawarry zrzekł się roszczeń w Normandii.

W 1316 r. I ponownie w 1427 r. Hrabstwo Évreux zostało ustanowione jako powiat peerage .

W 1651 roku hrabstwo Évreux przeszło do domu Bouillon . Ze względów strategicznych Frédéric Maurice de la Tour d'Auvergne , książę Bouillon, musiał zrezygnować z księstwa Sedan i jego posiadłości granicznych na rzecz Ludwika XIV , w zamian za co król dał mu również hrabstwo Évreux. niż księstwo-parostwo Albret i księstwo-parostwo Château-Thierry .

Ozdobić herbem

Blazon  : Azure, semé of fleur-de-lis Or, kompania wyginająca Argent i Gules , niszcząc całość. Uwagi: Weapons of Louis, hrabiego Évreux, zmarł w 1319 roku i jego następców. Przedłużenie ramiona miasta Évreux

Zobacz też

• Lista hrabiów Évreux
• Lista hrabiny Évreux
• Historyczna lista francuskich hrabstw

Uwagi i odniesienia

1. Bernard Beck, Fortyfikowane zamki Normandii , Rennes, Ouest-France ,1986, 158  str. ( ISBN  2-85882-479-7 ) , str.  18.
2. André Rhein, Seigneurie de Montfort , Archaeological Society of Rambouillet, 1910, t. 21, s.  307 .
3. Pierre Bauduin "The County Evreux ( XI p  -  XII p  wieku)" Pierwszy Normandia ( x p  -  XI p  wieku) , prasy Universitaires Caen 2004.
4. Pierre Le Brasseur, Historia cywilna i kościelna hrabstwa Évreux , F. Barois, 1722, s.  145 . Przeczytaj w Google Book Search .
5. François Neveux, Normandia od książąt do królów , Ouest-France, 1998, s.  560 .
6. Philippe Charon, Książęta i księstwa w średniowieczu, Przykład księstwa Évreux (1298-1412) , École nationale des chartes, coll. „Wspomnienia i dokumenty Szkoły statutowej”, 2014