Podczas II wojny światowej , pistolety transmanch były dalekosiężnej artyleria nadbrzeżna kawałki , wprowadzane do kanału wybrzeża w hrabstwie Kent , w Anglii i Pas-de-Calais , Francja , Anglia, gdzie jest najbliżej Europy kontynentalnej . Ich celem było zbombardowanie wrogich statków na kanale La Manche, a także miast i obiektów wojskowych.
Pierwszym z tych dział zainstalowanych były działa Wehrmachtu , które zostały zainstalowane na francuskim wybrzeżu pod koniec 1940 roku.
Pierwszą zainstalowaną baterią była bateria Siegfrieda na południe od Cape Gris-Nez , z pierwszym działem 380 mm , a następnie trzema innymi, które utworzyły baterię przemianowaną na „Todt”, w sumie:
Wkrótce pojawiły się następujące baterie:
Wszyscy mogli strzelać przez kanał, ale nie mogli strzelać do statków pływających po kanale. Niedobór ten został rozwiązany poprzez dodanie trzy pistolety Krupp K5 od 280 mm , zamontowany na platformie kolejowej , która może strzelać dokładnie na brytyjskich statkach do 86 km od hotelu.
Po ewakuacji Dunkierki i bitwie o Anglię Brytyjczycy nie zareagowali natychmiast na to zagrożenie, ale wzniesienia po obu stronach portu w Dover zostały ufortyfikowane osobistym rozkazem. Premier (który odwiedził to miejsce, aby zobaczyć sytuacja osobiście) i zainstalowano działa dużego kalibru zakopane w ziemi. Jedynymi brytyjskimi statkami bojowymi, które były już wtedy na miejscu, były Kubuś, a później w 1940 roku Puchatek . ( Kubuś Puchatek to oryginalna nazwa fikcyjnego misia Kubuś Puchatek , a Kubuś to także zdrobnienie Winstona, imienia premiera Winstona Churchilla). Były to dwa 14-calowe działa (35,6 cm ) umieszczone za św . Małgorzatą . Były to przedmioty pochodzące z pistoletu stock pancernika King George V . Pierwszy wykorzystywał wsparcie z HMS Furious, a drugi wsparcie z eksperymentalnego zestawu bez wieży. Obsługiwano je z oddzielnych pomieszczeń kontrolnych i ogniowych, a operowało nimi 25 mężczyzn z Królewskiego Pułku Oblężniczego Morskiego . Te działa podniosły morale Brytyjczyków, wystrzeliwując pierwszy pocisk z Wielkiej Brytanii do Europy kontynentalnej w sierpniu 1940 roku, ale były powolne i nieskuteczne w porównaniu z działami niemieckimi. Zaatakowali niemieckie działa (były zbyt nieprecyzyjne i zbyt wolne, aby strzelać do statków). Byli chronieni przed niemieckimi atakami lotniczymi przez DCA. Ich magazynki z kordytu i pocisków, oddzielne i dobrze zakamuflowane, były głęboko zakopane i połączone szynami z działami.
Zirytowany ich nieskutecznością w celowaniu w statki, Churchill zamówił trzy nowe baterie ciężkiej artylerii, które zostały zbudowane w Dover i obsługiwane przez Royal Artillery :
Później do tych pistoletów dołączyła bateria Lydden Spout (w) . Miał trzy 13,5-calowe działa morskie Mk V (342,9 mm ) BL . Ta broń z I wojny światowej (nazwana na cześć Gladiatora , Scene Shifter i Piece Maker ) została wycofana w 1939 roku i zamontowana na szynach kolejowych. Te działa montowane na szynie były obsługiwane przez piechotę morską, ale gdy nie były używane, były przenoszone przez zespół inżynierów królewskich . Następnie zostały ukryte w tunelu kolejowym Guston (w środku ) , stacji kolejowej w Eythorne (w środku ) na lekkiej kolei East Kent (we) i innych miejscach.
We wrześniu 1944 roku 3 th Dywizja Piechoty kanadyjski był odpowiedzialny za przechwytywanie Calais i uciszyć niemieckich ciężkich akumulatorów w pobliżu. Co zrobili z precyzyjną i skuteczną pomocą Kubusia i Puchatka , kiedy brytyjskie działa wyłączyły jedną z niemieckich baterii.
Ten pojedynek artyleryjski, związany z licznymi bombardowaniami i ciężkim ostrzałem niemieckiej artylerii na obszarze miejskim i Pas de Calais , nadał tej odnodze Kanału przydomek Hellfire Corner („ognisko piekielne”). W sumie na tym obszarze doszło do około 2200 pożarów pocisków, 3059 ostrzeżeń, 216 ofiar śmiertelnych wśród cywilów i 10 056 konstrukcji zostało uszkodzonych. Wiele przesyłek zostało również uszkodzonych lub zagubionych. Brytyjska infrastruktura kolejowa i drogowa nie była wówczas wystarczająca do zapewnienia całkowitego transportu podstawowych towarów, a zwłaszcza węgla, wiele konwojów morskich musiało pokonać pas de Calais , wystawiając się na ostrzał wroga.
Brytyjskie działa strzelały do niemieckich okrętów Scharnhorst , Gneisenau i Prinz Eugen podczas „ Chanel Dash ” w 1942 roku, ale nie zdołały ich powstrzymać.
Pojedynek nie ustał do czasu, gdy nacierające w głąb lądu siły alianckie zajęły niemieckie pozycje ostrzału na wybrzeżu Francji w drugiej połowie 1944 r. 26 września 1944 r., Ostatniego dnia ostrzału z armat niemieckich 50 pocisków przekroczyło Kanał La Manche i zginęło. pięć osób w Anglii. Ostatnią ofiarą jest 63-letnia Patience Ransley, zabita w Dover ostrzałami z baterii Lindemann , kiedy była chroniona w Barwick's Cave , wzmocnionym tunelu o długości 270 m .
Jeden z niemieckich dział transmanches jest wystawiony w Muzeum Baterii Todt , znanym również jako „ Atlantic Wall Museum ”, w Audinghen . Od 1954 roku fragment malowanej zbroi, wzięty jako trofeum wojenne z jednej z wież baterii Lindemann, jest wystawiany na wybrzeżu w Dover .
Pomiędzy Calais i Boulogne-sur-Mer pozostają liczne betonowe konstrukcje, wyznaczające położenie różnych dział i powiązanych z nimi bunkrów w różnych stanach zachowania.