Édouard Husson (historyk)

Édouard Husson , urodzony dnia23 marca 1969w Paryżu jest francuskim historykiem .

Jest profesorem uniwersyteckim, byłym dyrektorem generalnym ESCP Europe . W 2009 roku został wybrany profesorem historii współczesnej na Uniwersytecie w Pikardii, a następnie w 2018 na Uniwersytecie w Cergy-Pontoise. Następnie kierował francusko-niemieckim Instytutem Studiów Europejskich. Plik11 sierpnia 2010, został prorektorem uniwersytetów paryskich do1 st Wrzesień 2.012, data powołania na stanowisko dyrektora ESCP Europe. Plik4 czerwca 2014, odchodzi od kierownictwa tego zakładu. Zwrzesień 2015 w Maja 2018, jest wiceprezesem uniwersytetu naukowego Paris-Sciences-et-Lettres (PSL).

Biografia

Rodzina

Urodził się Édouard Pierre Jean Marie Husson 23 marca 1969w 17 th  dzielnicy Paryża ślubie John Mark Husson, lekarza i Claudie Savinel uczelni.

Jego dziadek, profesor literatury, pasjonował się pojednaniem francusko-niemieckim .

Plik 12 maja 1999, poślubił Annę-Marię Reichel. Z tego małżeństwa rodzi się czworo dzieci.

Trening

Po ukończeniu szkoły średniej w Sainte-Croix de Neuilly , gdzie był uczniem Pierre'a Rezé, kontynuował naukę w hypokhâgne, a następnie w khâgne w Lycée Henri-IV (1986-1988), a następnie wstąpił do École normale supérieure (konkurs L 1988). Édouard Husson posiada dyplom z historii (1992) i doktorat z historii współczesnej na Uniwersytecie Paris IV (1998).

Praca doktorska, którą popiera, nosi tytuł Historycy Republiki Federalnej Niemiec (1949-1998), ich prace nad Niemcami od czasów Bismarcka i kwestią niemieckiej tożsamości politycznej (pod kierunkiem Jacquesa Bariéty ). Temat jego tezy powstał w wyniku wymiany zdań z Ianem Kershawem .

Édouard Husson był delegatem do spraw europejskich Giscardian Youth Movement (1989-1990) z przekonania liberalnego i europejskiego .

Jest także szermierzem , który był mistrzem szermierki Île-de-France ( General Sports Union for Free Education UGSEL) w 1983 roku.

Profesjonalna kariera

Specjalista w Niemczech i okresie nazistowskim , był asystentem w ośrodku studiów germańskich Uniwersytetu Roberta Schumana (Strasburg), następnie w latach 1998-2001 pracownik naukowy Institut für Zeitgeschichte w Monachium, a od 2001 do 2009 wykładowca na Paris-IV Sorbonne. W latach 2009-2018 Édouard Husson był profesorem historii współczesnej i analizy stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie w Pikardii. Od1 st wrzesień 2018, jest profesorem na Uniwersytecie Cergy-Pontoise, gdzie kieruje Francusko-Niemieckim Instytutem Studiów Europejskich (dawniej CIRAC). W latach 2001-2009 wykładał historię stosunków międzynarodowych na francusko-niemieckim I cyklu w Institut d'études politiques de Paris w Nancy. W latach 2009-2010 był odpowiedzialny za nauki humanistyczne i społeczne w gabinecie Valérie Pécresse .

W sierpień 2010Édouard Husson zostaje wicekanclerzem uniwersytetów paryskich , to znaczy wraz z rektorem i rektorem uniwersytetów paryskich i mając stopień rektora odpowiada za szkolnictwo wyższe (uniwersytety, szkoły, życie studenckie, relacje z organizacjami naukowymi). Wicekanclerz koordynuje również przetwarzanie wspólnych akt trzech rektorów Île-de-France w dziedzinie szkolnictwa wyższego.

1 st wrzesień 2012, Paryska Izba Handlowo-Przemysłowa mianuje Édouarda Hussona na stanowisko Dyrektora Zarządzającego ESCP Europe . Będzie pełnić tę funkcję do4 czerwca 2014, kiedy jest „zmuszony do rezygnacji”, w „niejasnym kontekście”.

Plik 24 września 2015 rÉdouard Husson został wybrany wiceprezesem przez radę dyrektorów uniwersytetu naukowego Paris-Sciences-et-Lettres , którego prezesem został Thierry Coulhon . Édouard Husson sprawuje te funkcje do miesiącaMaja 2018, kiedy ubiegał się o katedrę historii Niemiec na Uniwersytecie w Cergy-Pontoise .

Édouard Husson był także kierownikiem studiów w Fundacji Res Publica w latach 2004-2006. Był wówczas dyrektorem „Pokój. Handel. Wolność ”w Collège des Bernardins w latach 2007–2009. Od 2007 r. Przewodniczy radzie naukowej stowarzyszenia Yahad-In Unum . Od 2017 roku jest wiceprezesem Fundacji Badań nad Administracjami i Politykami Publicznymi (iFRAP). Dołączył do Rady Dyrektorów Instytutu Nauk Społecznych, Ekonomicznych i Politycznych (ISSEP) wgrudzień 2018.

Z lipiec 2019Édouard Husson do dymisji w lutym 2021 r. był prezesem fundacji użyteczności publicznej Roberta de Sorbon, która organizuje kursy cywilizacji francuskiej na Sorbonie .

Praca naukowa

Początkowo praca Édouarda Hussona skupiała się na interpretacjach nazizmu , co dało początek m.in. książce Comprendre Hitler et la Shoah wydanej w 2000 roku. Był on w szczególności jednym z najsurowszych krytyków tez Ernsta Nolte , według którego nazizm i jego zbrodnie można było wytłumaczyć jedynie strachem Niemców przed stalinizmem i jego polityką terroru.

Zobowiązania polityczne

Jest częścią prawicy, a nawet skrajnej prawicy, uczestnicząc w niej wrzesień 2019na „Konwencji prawicy” Marion Maréchal Le Pen obok Roberta Ménarda czy Erica Zemmoura . Regularnie publikuje na skrajnie prawicowej stronie Boulevard Voltaire .

W 2020 roku uważa, że ​​zarządzanie epidemią COVID jest dowodem na „autorytarny zwrot polityczny”. W listopadzie 2020 roku wielokrotnie zajmował stanowisko w kontekście wyzwania prezydenckiego w USA w 2020 r., Aby potępić to, co uważa za oszustwo wyborcze w porażce wyborczej Donalda Trumpa w wyborach prezydenckich w USA.

Opłaty z tytułu czynu niedozwolonego

W dniu 19 stycznia 2021 r. Pracownicy Fundacji Roberta de Sorbon zatrzymali prokuraturę paryską na podstawie serii „czynów przestępczych” , zapewniając, zgodnie z treścią skargi, że „wydaje się, że Edouard Husson wielokrotnie wykorzystał zasoby finansowe, materialne i ludzkie fundacji do realizacji obcych jej interesów ” . Skierowanie do prokuratora dotyczy również aktów molestowania moralnego.

W lutym 2021 roku został odwołany ze stanowiska przewodniczącego zarządu Fundacji Roberta de Sorbon.

Publikacje

• Tłumaczenie na język francuski: Jörg Wollenberg  (de) , Richelieu. Kirchenpolitik und Staatsräson. Die Legitimation der Aussenpolitik des Kardinalpremiers , Bremen, Pfeffer, 1977, pod tytułem: Les Trois Richelieu. W służbie Bogu, Królowi i Rozumowi z posłowiem: „Richelieu, Bismarck i pokój w Europie”, Paryż, François-Xavier de Guibert, 1995.
• Zwykła wina? Hitler, Niemcy i Holokaust. Stawka kontrowersji Goldhagena , Paryż, François-Xavier de Guibert, 1997 ( ISBN  978-2868394569 ) .
• Niemcy. Francuska nerwica. Uwaga n O  3 o Foundation Marc Bloch / 2-Mars Foundation ,Marzec 1999.
• „Nietzsche, Marks i ich epigoni w twórczości Nolte”. Przedmowa do Ernst Nolte , Nietzsche , Paryż, Bartillat, 2000.
• Europa przeciwko przyjaźni francusko-niemieckiej, od nieporozumień do niezgody , Paryż, François-Xavier de Guibert, 1998 ( ISBN  978-2868395160 ) .
• Tłumaczenie i przedmowa Johna Laughlanda  (w) , Wolność narodów. Esej o podstawach społeczeństwa politycznego i jego zniszczeniu przez Europę , Paryż, François-Xavier de Guibert, 2001 ( ISBN  978-2868397003 ) .
• Zrozumieć Hitlera i Shoah. Historycy Republiki Federalnej Niemiec i niemieckiej tożsamości od 1949 r. , Paryż, Presses Universitaires de France, 2001. Prezentacja historyka Iana Kershawa ( ISBN  978-2130503019 ) .
• Historia Francji. Kilka lekcji z przeszłości, aby zrozumieć dzisiejsze ślepe zaułki z Michelem Pintonem , Éditions François-Xavier de Guibert, 2001 ( ISBN  978-2868395665 ) .
• Konsekwencje ekonomiczne i polityczne of Peace , wspólne wznowienie konsekwencje ekonomiczne Peace autorstwa Johna Maynarda Keynesa , 1919 i polityczne konsekwencje Peace autorstwa Jacques Bainville , 1920, przedmowa Edouarda Husson, Paryżu, Gallimard, 2002 ( ISBN  978 -2070764846 ) .
• Społeczeństwa w stanie wojny: 1911-1946 , kolektyw, Paryż, Armand Colin, 2003 ( ISBN  978-2200265649 ) .
• Możemy żyć bez Żydów: kiedy i jak zdecydowali o ostatecznym rozwiązaniu , Paryż, Perrin, 2005 ( ISBN  978-2262023560 ) .
• Biała księga na temat Europy narodów, Europejczyków i liberałów, głosują na NIE , zbiorowa, Paryż, François-Xavier de Guibert, 2005 ( ISBN  978-2880530358 ) .
• Inne Niemcy , Paryż, Gallimard, 2005 ( ISBN  978-2070756667 ) .
• Zadowolony. Jonathan Littell i pisanie zła z Michelem Terestchenko , Paryż, Éditions François-Xavier de Guibert, 2007 ( ISBN  978-2755401523 ) .
• Kapitalizm ma dość swojej waluty. Rozważania na temat prawdziwego pochodzenia kryzysów gospodarczych z Norman Palma , Paryż, François-Xavier de Guibert, 2009 ( ISBN  978-2755403251 ) .
• Heydrich and the Final Solution , przedmowa Iana Kershawa , Paryż, Perrin, 2008 ( ISBN  978-2262017842 ) , reedycja Tempus Perrin, 2012 ( ISBN  978-2262027193 ) .
• Paryż-Berlin. Przetrwanie Europy , Gallimard, wyd. „Spirits of the World”, 2019 ( ISBN  978-2072855306 ) .

Nagrody

Édouard Husson jest kawalerem Orderu Palm Akademickich , doktor honoris causa Brazylijskiej Akademii Filozofii w 2011 roku.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona
• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • System dokumentacji uczelni
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • Królewska Biblioteka Holenderska
  • Biblioteka Uniwersytecka w Polsce
  • Czeska Biblioteka Narodowa
  • WorldCat Id
  • WorldCat
• Zasoby badawcze  :
  • Kanał U
  • Perseusz
  • Książki i pomysły

Uwagi i odniesienia

1. Kto jest kim we Francji , wydanie z 2015 r., Str.  1164 .
2. Marie-Sophie Ramspacher, „  Reżyserzy: Edouard Husson, badacz w„ szkole biznesu ”  ”, Les Échos ,2 października 2012( czytaj online ).
3. Édouard Husson, „  Historycy Republiki Federalnej Niemiec (1949-1998), ich praca nad Niemcami od czasów Bismarcka i kwestia niemieckiej tożsamości politycznej  ”, theses.fr ,1 st styczeń 1998( czytaj online , sprawdzono 22 lutego 2018 r. ).
4. Benoît Floc'h, „  Edouard Husson zmuszony do odejścia ze stanowiska Dyrektora Generalnego ESCP-Europe  ”, Le Monde ,4 czerwca 2014( czytaj online ).
5. „  Édouard Husson  ”, Le Monde ,14 marca 2012( czytaj online ).
6. „  Dekret z dnia 2 sierpnia 2010 r mianowania wicekanclerz Uniwersytetu w Paryżu - Husson (Edward),  ” Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej , n o  177,3 sierpnia 2010( czytaj online ).
7. "  Szef ESCP zmuszony do rezygnacji  " , Challenges (dostęp: 6 sierpnia 2020 )
8. „  ESCP Europe: odejście Edouarda Hussona potwierdzone  ” , na Les Echos ,4 czerwca 2014(dostęp 6 sierpnia 2020 )
9. „  Edouard Husson zmuszony do odejścia ze stanowiska Dyrektora Generalnego ESCP-Europe  ” , na web.archive.org ,6 czerwca 2014(dostęp 6 sierpnia 2020 )
10. Robert de Sorbon Foundation: David Fajolles zastępuje Édouarda Hussona na stanowisku prezesa zarządu , AEF Info
11. Édouard Husson, „  Dlaczego Onfray jest zły na historię  ”, Herodote.net ,27 listopada 2018 r( czytaj online ).
12. Ian Kershaw , „  Understanding Hitler and the Shoah. Historians of the Federal Republic of Germany and German Identity from 1949”, Edouard Husson, badacz  ”, Diploweb ,Luty 2001( czytaj online ).
13. Régine Robin , Saturated memory , Paryż, Stock , wyd.  "Kolejność pomysłów",2003, 524  s. ( ISBN  2-234-05568-7 , czytaj online ).
14. Édouard Husson - Konwencja prawic, 28 września 2019 r
15. Świat
16. Strona autora Edouarda Hussona na Boulevard Voltaire
17. Edouard Husson: Covid-19: autorytarny zwrot polityczny zachodnich reżimów
18. „  Edouard Husson: AMERYKAŃSKIE WYBORY: POCZĄTEK KONTRAKTU TRUMPA I DOWODZĘ GO  ” , na Youtube [wideo]
19. Edouard Husson, historyk bliski Marion Maréchal, zamieszany w „molestowanie moralne” i „naruszenie zaufania” , strona lemonde.fr, 2 lutego 2021 r.
20. „  Polityczne konsekwencje pokoju (J. Bainville) - Ekonomiczne konsekwencje pokoju (JM Keynes) - Tel. - GALLIMARD - Strona Gallimard  ” , na www.gallimard.fr (dostęp: 14 listopada 2019 )
21. „  Paris-Berlin: the survival of Europe - Spirits of the world - GALLIMARD - Site Gallimard  ” , na www.gallimard.fr (dostęp 14 listopada 2019 )