Edytor tekstu to oprogramowanie do tworzenia i edycji plików tekstowych . Każdy system operacyjny zapewnia edytor, ponieważ jego użycie jest powszechne, a nawet niezbędne do niektórych podstawowych zadań komputerowych, takich jak administracja systemem i tworzenie oprogramowania.
Edytor tekstu różni się od edytora tekstu tym, że jest zorientowany na wiersze kodu, a nie na akapity, a pliki tekstowe na ogół nie zawierają żadnego formatowania (rozmiar i typ czcionki itp. Wyjątkiem był edytor na komputery PC : słowo procesor posiada rozbudowany format pliku, zawierający strukturyzację i – osobno lub nie – informacje prezentacyjne.
Edytor wykorzystuje pliki pełnotekstowe , często prezentowane w stałej czcionce szeryfowej i szerokości . Wiele edytorów pozwala na dowolne powiększanie i zmniejszanie czcionki podczas sesji, ale informacje te nie są następnie przechowywane z samym plikiem.
Czcionka o stałej szerokości umożliwia wyrównanie odpowiednich sekcji tekstu w pionie, co jest przydatne w przypadku informacji tabelarycznych ( FORTRAN lub kod źródłowy asemblera itp.).
Najbardziej podstawowe funkcje edytora to:
Redaktorzy mogą narzucać określone funkcje lub oferować określone funkcje konfiguracyjne związane z niektórymi funkcjami plików tekstowych (rozmiar tabulatora, kodowanie wysuwu wiersza (LF (nr 0A) dla większości systemów operacyjnych, CR (nr 0D) dla starego Macintosha lub CR / LF (nr 0D0A) ) dla produktów Microsoft ( MS-DOS i MS Windows )), dodawanie/usuwanie/rozpoznawanie wskaźnika kolejności bajtów (IOO lub BOM), rozmiar pliku znaków końcowych), w zależności od ich cech interoperacyjności i wieku.
Większość nowoczesnych edytorów ma również te inne funkcje:
Nic nie stoi na przeszkodzie, aby używać edytora do odczytywania plików. Niektóre edytory mają tryb tylko do odczytu.
Edytory tekstu dzielą się na dwie kategorie:
Edytor pełnoekranowy współdziała z jednostką centralną tylko po naciśnięciu klawisza takiego jak Enter lub jednego z klawiszy funkcyjnych (Fx) lub akcji (PAn) terminala. Przez resztę czasu to natywne możliwości wstawiania zapewniane przez jednostkę sterującą terminala umożliwiają dodawanie, usuwanie lub wstawianie znaków we wszystkich wierszach wyświetlanych na ekranie.
Interaktywny edytor ma dla siebie prawie całą moc komputera i dlatego może wykonywać znacznie potężniejsze działania. Typowym przykładem jest programowanie słów kluczowych BASIC : Alt-P pisze PRINT, Alt-F pisze FOR, Alt-E pisze END itd. Te makra mogą skrócić czas pisania programu o trzy.
Edytory tekstu dla programistów często oferują podświetlanie składni, co poprawia czytelność kodu źródłowego.